ಬೆರಿಗ್ ಬರ್ಲಿನ್ನಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಸಂಗ ಮಾಡಿ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಪದವಿ ಗಳಿಸಿ ಆರ್ಮಿ ಮೆಡಿಕಲ್ ಕಾರ್ಪ್ಸ್ ಸೇರಿದನು. 1889ರಲ್ಲಿ ಕೋಖ್ನ ಸಹಾಯಕನಾದನು. 1895ಎಂದ ಮಾರ್ಬರ್ಗ್ನಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಲೀಕರಣ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕನಾಗಿದ್ದನು. ಧನುರ್ವಾಯುವಿಗೆ ಕಾರಣವಾದ ಬ್ಯಾಕ್ಟೀರಿಯಾ, ರಾಸಾಯನಿಕ ವಿಷವನ್ನು ಉತ್ಪನ್ನ ಮಾಡುವುದೆಂದೂ ಈ ವಿಷವೇ ರೋಗದ ಬಹುತೇಕ ಲಕ್ಷಣಗಳಿಗೆ ಕಾರಣವೆಂದು, ಹಾಗೂ ವಿಷರೋಧಕವನ್ನು ಕೃಷಿಗೊಳಿಸಿ ಪಡೆಯ¨ಹುದೆಂದು ಸಾಬೀತುಗೊಂಡಿದ್ದಿತು. 1890ರಲ್ಲಿ ಬೆರಿಂಗ್ ಕಿಟಾಸಾಟೋ ಜೊತೆ ಸೇರಿ, ಧನುರ್ವಾಯು ಪ್ರೇರಿತ ಪ್ರಾಣಿಯ ರಕ್ತದ ರಸಿಕೆಯನ್ನು (Serum) ಆರೋಗ್ಯವಂತ ಪ್ರಾಣಿಗೆ ನೀಡಿದರೆ, ಅದಕ್ಕೆ ಧನುರ್ವಾಯುವಿನ ವಿರುದ್ದ ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ಪ್ರತಿರೋಧ ಇರುವುದೆಂದೂ, ಹಾಗೂ ಜೊತೆಗೆ ಪ್ರತಿರೋಧಕವೂ ಇರುವುದೆಂದೂ ತೋರಿಸಿದರು. ಈ ಬಗೆಯಲ್ಲಿ ಧನುರ್ವಾಯುವಿಗೆ ಪ್ರತಿರೋಧವನ್ನು ಪ್ರೇರೇಪಿಸಬಹುದೆಂದು ತೋರಿಸಿದರು. ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ತಾಗುವ ಭಾರಿ ಮಾರಕ ರೋಗವಿದು. ರೋಗಪೀಡಿತ ಕುದುರೆಯ ರಕ್ತದ ರಸಿಕೆಯಿಂದ ಇದಕ್ಕೆ ವಿಷರೋಧಕ ತಯಾರಿಸುವ ವಿಧಾನವನ್ನು ಬೆರಿಂಗ್ ಮತ್ತು ಎಹ್ರ್ಲಿಖ್ ರೂಪಿಸಿ ಲಸಿಕೆ ತಯಾರಿಸಿದರು. 1901ರಲ್ಲಿ ಬೆರಿಂಗ್ ವೈದ್ಯಕೀಯದಲ್ಲಿನ ಮೊಟ್ಟಮೊದಲ ನೊಬೆಲ್ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಪಡೆದನು. 1913ರಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ವಿಷರೋಧಕಕ್ಕಿಂತಲೂ ವಿಷ-ವಿಷರೋಧಕಗಳ ಮಿಶ್ರಣ ರೋಗಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ದೀರ್ಘಕಾಲೀನ ಪ್ರತಿರೋಧ ತರುವುದೆಂದು ಬೆರಿಂಗ್ ತೋರಿಸಿದನು. 1923ರಲ್ಲಿ ಜಿ ರ್ಯಾಮೊನ್ ವಿಷವನ್ನು ಫಾರ್ಮಾಲಿನ್ ಜೊತೆಗೆ ಉಪಚರಿಸಿ ವಿಷಕ (Toxoid) ಪರಿಚಯಿಸುವವರೆಗೆ, ಬೆರಿಂಗ್ ವಿಧಾನ ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿದ್ದಿತು. ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಗೌರವಾನ್ವಿತ ಸ್ಥಾನ ಹೊಂದಿದ್ದ ಬೆರಿಂಗ್ ಏಕಾಂಗಿ ಸಂಶೋಧಕ . ಈತನ ಜೀವನದ ಬಹುತೇಕ ಶಕ್ತಿ ವ್ಯಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಹಾಗೂ ಕ್ಷಯರೋಗಕ್ಕೆ ಲಸಿಕೆ ಕಂಡು ಹಿಡಿಯುವ ವ್ಯರ್ಥ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿ ನಷ್ಟವಾಯಿತು.
ಚಾರ್ಲ್ಸ್, ಲೂಯಿ ಆಲ್ಫೋನ್ಸ್ ಲೆವೆರಾನ್ –(1845-) 1907 Charles , Louis Alphonse Laveran
ಫ್ರಾನ್ಸ್-ವೈದ್ಯಕೀಯ
18 ಜೂನ್ 1845 ರಂದು ಚಾರ್ಲ್ಸ್ ಪ್ಯಾರಿಸ್ನಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದನು. ಈತನ ತಂದೆ ಹಾಗೂ ತಾತ ವೈದ್ಯರಾಗಿದ್ದರು. ಚಾರ್ಲ್ಸ್ ಪ್ಯಾರಿಸ್ನ ಕಾಲೇಜ್ ಸೇಂಟ್ ಬೌವ್ ಹಾಗೂ ಲೈಸಿ ಲೆ ಗ್ರ್ಯಾಂಡ್ಗಳಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಣ ಮುಗಿಸಿ, 1863ರಲ್ಲಿ ಸ್ಟ್ರಾಸ್ಬೋರ್ಗ್ನ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಆರೋಗ್ಯ ಇಲಾಖೆ ಸೇರಿದನು. 1866ರಲ್ಲಿ ಸ್ಟ್ರಾಸ್ಬರ್ಗ್ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯ ವೈದ್ಯನಾಗಿ ನೇಮಕಗೊಂಡನು. 1870ರಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾದ ಫ್ರಾಂಕೋ ಜರ್ಮನ್ ಯುದ್ದದಲ್ಲಿ ಭಾಗಿಯಾದನು. 1874ರಲ್ಲಿ ಸ್ಪರ್ಧಾತ್ಮಕ ಪ್ರವೇಶ ಪರೀಕ್ಷೆ ಎದುರಿಸಿ ಮಿಲಿಟರಿಯ ರೋಗ ಹಾಗೂ ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ ಪೀಡೆಗಳ ವಿಭಾಗದ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಯಾಗಿ ಎಕೊಲೆ ವಲ್ ಡೆ ಗ್ರೇಸ್ ಸೇರಿದನು. ಈ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಹಿಂದೆ ಈತನ ತಂದೆ ನಿರ್ವಹಿಸಿದ್ದನು. 1878ರಲ್ಲಿ ಆಲ್ಜೀರಿಯಾಕ್ಕೆ ಕಾರ್ಯ ನಿಮಿತ್ತ ನಿಯೋಜಿತನಾದ ಚಾರ್ಲ್ಸ್ 1883ರವರೆಗೆ ಇಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದನು. ಈ ಕಾಲದಲ್ಲೇ ಮಲೇರಿಯಾದ ಪರೋಪಜೀವಿಗಳ ಅಧ್ಯಯನ ನಡೆಸಿದನು. ಆಲ್ಜೀರಿಯಾದ ಮಲೇರಿಯಾ ರೋಗಿಗಳ ರಕ್ತದಲ್ಲಿರುವ ಪರೋಪಜೀವಿಗಳನ್ನು ರೋಮ್ನ ಕಂಪಾನದಲ್ಲಿರುವ ಇದೇ ರೋಗ ಪೀಡಿತರ ರಕ್ತದೊಂದಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿ ನೋಡಲು ಚಾರ್ಲ್ಸ್ ರೋಮ್ಗೆ ತೆರಳಿದನು. ರೋಂನ ಸ್ಟಾನ್ ಸ್ಥಿರಿಟಿಯೋ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆಸಿದ ಸಂಶೋಧನೆಗಳಿಂದ, ಮಲೇರಿಯಾ ರೋಗ ಪೀಡಿತರೆಲ್ಲರಲ್ಲೂ ಒಂದೇ ಬಗೆಯ ಪರೋಪಜೀವಿಗಳಿರುವುದು ಖಚಿತವಾಯಿತು. ಮೊದ ಮೊದಲಿಗೆ ಚಾಲ್ರ್ಸ್ನ ಈ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ವೈದ್ಯರು ಸಂಶಯದ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲೇ ನೋಡಿದರು. ಆದರೆ ಮುಂದೆ ಬೇರೆ ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳಿಂದ ಇದು ಖಚಿತವಾಯಿತು. ಇದಕ್ಕಾಗಿ 1889ರಲ್ಲಿ ಅಕಾಡೆಮಿ ಆ¥sóï ಸೈನ್ಸ್ನಿಂದ ಬ್ರಿಯಾಂಟ್ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಚಾಲ್ರ್ಸ್ಗೆ ದಕ್ಕಿತು. 1897ರಿಂದ ಚಾರ್ಲ್ಸ್ ಎಂಡೋಗ್ಲೋಬ್ಯುಲ್ಯಾರ್ ಹೆಮಟಜೊವಾ, ಸ್ಪೊರೋಝೊವಾಗಳನ್ನು ಕುರಿತಾದ ಅಧ್ಯಯನ ಮುಂದುವರೆಸಿದನು. ಟ್ರೈಪನೋಸೋಮ್ ಮತ್ತು ಪ್ರೊಟೋಝೋವಾಗಳಿಂದ ರೋಗಗಳು ಬರುವುದನ್ನು ಅನಾವರಣಗೊಳಿಸಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ 1907ರಲ್ಲಿ ಚಾರ್ಲ್ಸ್ ನೊಬೆಲ್ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಗಳಿಸಿದನು. ಪ್ರಶಸ್ತಿಯ ಅರ್ಧ ಮೊತ್ತವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಶೋಧನೆಗಳಿಗಾಗಿ ಪಾಸ್ತರ್ ಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿನ ಉಷ್ಣವಲಯ ರೋಗಗಳ ಔಷಧಿ ಸಂಶೋಧನಾ ಸಂಸ್ಥೆಗೆ ನೀಡಿದನು. ಮಲೇರಿಯಾದ ಪರೋಪಜೀವಿ, ಮಾನವನ ದೇಹದಾಚೆಗೆ ಬೇರೆ ಪ್ರಾಣಿಗಳಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಜೀವನ ಚಕ್ರದ ಅಂಗವಾಗಿ ಇರುವುದೆಂದು ಚಾರ್ಲ್ಸ್ ತಿಳಿಸಿದನು. ಇದರ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಮುಂದೆ ರೊನಾಲ್ಡ್ ರಾಸ್ ಅನಾಫಿûಲಿಸ್ ಸೊಳ್ಳೆ ಅಂತಹ ಇನ್ನೊಂದು ಜೀವಿಯೆಂದು ತೋರಿಸಿದನು. ಇದರ ನಂತರ ಮಲೇರಿಯಾ ನಿರ್ಮೂಲನೆಗೆ ಖಚಿತ ಮಾರ್ಗಗಳು ಸೃಷ್ಟವಾದವು ಆಲ್ಬ್ರೆಕ್ಟ್ ,ಕೊಸೆಲ್ –(1853--)1910 Albrecht , Kossel ಪ್ರಷ್ಯಾ-ವೈದ್ಯಕೀಯ-ಹಿಸ್ಟಿಡೈನ್ಮತ್ತು ಅರ್ಜಿನೇಸ್
ಅನಾವರಣಗೊಳಿಸಿದಾತ. 6 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 1853ರಲ್ಲಿ ಕೊಸೆಲ್ ರೊಸ್ಟೋಕ್ ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದನು. 1872ರಲ್ಲಿ ಹೊಸದಾಗಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿದ್ದ ಸ್ಟ್ರಾಸ್ಬರ್ಗ್
ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ವೈದ್ಯಕೀಯ ವ್ಯಾಸಂಗಕ್ಕೆ ಸೇರಿದನು. ಇಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಜನ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕರಿಂದ
ಪ್ರಭಾವಿತನಾದನು. 1878ರಲ್ಲಿ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಪದವಿ ಗಳಿಸಿ
ಸ್ಟ್ರಾಸ್ಬರ್ಗ್ನ ಹೊಪ್ ಸೆಮ್ಮರ್ ಭೌತ ರಸಾಯನಶಾಸ್ತ್ರ ಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಸಹಾಯಕನಾಗಿ
ಸೇರಿದನು. 1881ರಲ್ಲಿ ಉಪನ್ಯಾಸಕನಾದನು. 1887ರಲ್ಲಿ ಇ.ಡುಬಾಯಿಸ್ ರೇಮಂಡ್ನ ಆಹ್ವಾನದ ಮೇರೆಗೆ ಬರ್ಲಿನ್ನ
ಅಂಗಕ್ರಿಯಾ ವಿಭಾಗದ ರಾಸಾಯನಿಕಶಾಸ್ತ್ರ ನಿಕಾಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿದನು. 1967ರಲ್ಲಿ ಹೈಡೆಲ್ಬರ್ಗ್ಗೆ ಹೋದನು. ಕೊಸೆಲ್ ಅಂಗಾಂಶ ಹಾಗೂ ಕೋಶಗಳ
ರಸಾಯನಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಗಮನಾರ್ಹ ಸಂಶೋಧನೆ ಮಾಡಿದನು.
ಕೋಶದ ಬೀಜದ ಸಂರಚನೆ, ಪ್ರೋಟೀನ್ಗಳ ಅಧ್ಯಯನ, ಕೋಶಗಳ ಪ್ರೊಟೀನಿಕ್ ಘಟಕಗಳು ಕೊಸೆಲ್ನಿಂದ
ಪರಿಶೀಲನೆಗೊಳಗಾದವು. 1896ರಲ್ಲಿ ಹಿಸ್ಟಿಡೈನ್ ಅನಾವರಣಗೊಳಿಸಿದನು. ಅರ್ಜಿನೈನ್ನ್ನು ಯುರಿಯಾ ಹಾಗೂ ಬರ್ನಿಥೈನ್ಗಳಾಗಿ ಜಲ
ಸಂಶ್ಲೇಷಣೆಗೊಳಿಸುವ (Hydrolysis)ಅರ್ಜಿನೇಸ್ನ್ನು ತನ್ನ ಶಿಷ್ಯನಾದ ಎಚ್ ಡಿ. ಡಾಕಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ಅನಾವರಣಗೊಳಿಸಿದನು. ಕೊಸೆಲ್ನ
ಪರಿಶ್ರಮದಿಂದಾಗಿ ಜರ್ಮನ್ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಅಂಗಕ್ರಿಯಾಶಾಸ್ತ್ರ, ವೈದ್ಯಕೀಯ ರಸಾಯನಶಾಸ್ತ್ರಗಳು
ವಿಭಿನ್ನ ಶಾಖೆಗಳಾದವು. ಅಂಗಕ್ರಿಯೆ ಹಾಗೂ ರಾಸಾಯನಿಕ ಸಂಬಂಧ ಸಂಶೋಧನೆಗಳಿಗೆ ಕೊಸೆಲ್ 1910ರಲ್ಲಿ ನೊಬೆಲ್ ಪ್ರಶಸ್ತಿ
ಪಡೆದನು.